Wraak kan o, zo zeut wezen!

                                                                                             “Mam is leefde, zo puur, zo zaacht,
                                                                                                 maor doej heur kinder onrecht an,
                                                                                                  zörg dan daj vortkomt, want dan
                                                                                                     geit de tijger in heur op jaacht.”

De wekker op 't naachtkassie raotelt al even eer Rob hum met een beste klap het zwiegen oplèegt. 

‘Ro-ob! Koj deroet? De wekker hef al aoflopen en je moet zo naor school! Ik heb je Brinta al klaorzet.' Zien mam rop hum onder an de trap, net as alle mörgens. Rob zucht ies en sleept zich dan oet berre. Eerst maor naor de douche in. Hij haolt een waslap om de snoet, poetst zien tanden en dan vindt e 't wel good. Hij trekt hum an, maor met de broek nog haalf om de kont lat e zich weer op zien berre vallen. Naor school ... as e daor allén maor an dèenkt, kreg e vortdaolijk pien in ’t lief en bleef e het leefst de heule dag in berre. 
 'Ro-ob! Schiet ies op! Ik roop je niet weer, heur!' Zien mam wordt wat kribbig, het is ok alle mörgens hetzölfde leedtie met die jong! 
 'Ja-ha! Ik kom der al an!' Hij trekt hum wieder an, pakt zien schooltas en stommelt de trap aof.  
 Het is al aacht uur wèest as e eindelijk met een slakkengangegie de oprit aoffietst en op weg is naor school. Bij alle ziedwegen holdt e in en kek e wat schichtig om hum hèen. As e vlakbij school is, komt hum twee wichter aachterop. Het is de tweeling van Jansen. Gadverdarrie, hij is weer net te laot van hoes gaon. Hij heurt ze al van verre lachen. Hij trapt wat haarder, maor een van de wichter redt al naost hum.

‘Hee klein onderdeurtie, klein stinkboertie, waor gao jij hèen? De kleuterschool is d'aander kaant op!' Ze gef hum een flinke drukker opzied, waordeur hij met het veurwiel in de baarm komp en wel aofstappen moet. Intied schupt 't aander wicht zien schooltas aachter van zien fiets aof. De tas valt precies in een modderplas naost de weg. 
 'Gao jij maor gauw weer naor hoes, stinkboertie! Ik wil joe niet in oonze klas! Je stinkt naor koeien! Jakkes, viezerd!' As e zien tas op wil pakken, gef ze nog een flinke schup tegen de fiets, waordeur Rob met fiets en al vlak naost zien tas belandt. De wichter stapt gierend van 't lachen weer op de fiets en laot Rob in de modder zitten. Die steit het reren naoder dan het lachen. Dit is nao dree maond van pesterijen veur hum de druppel die de emmer döt overlopen. Hij pakt zien fiets op.  Der drupt allemaol viezigheid van ’t stuur en ’t zaodel en hij zöt dat 't veurlicht der lós an haangt. De jasbeschaarmer lig in een paor stukken in de baarm. 
 'Ik pak 't niet op, ik do 't niet, 'k heb 't der ook niet hèengooit, stomme trutten!' Hij is glèende, zo hellig, en fietst, veul haarder as de hèenweg, weerom naor hoes! 
 'Wat zal mam wel niet zeggen van mien smerige broek en mien tas vol blubber? En mien kapotte fiets dan?' Der rolt dikke traonen over zien wangen, traonen van kwaoiigheid. Hij wil heulemaol nooit meer naor die stomme school! Hij wil die stomme trutten nooit, maor dan ok nooit meer zeen!  
 Zien mam kek raor op as e de oprit weer op komp racen. Oei, dat geit ja zo haard, as dat maor good geit. Ze lop gauw over de deel naor boeten. Daor hef Rob de fiets en zien tas op 't gras gooit en hij zit zölf hartverscheurend te reren op de regenput. 
 'Wat is dit nou?' Ze geit naost hum zitten en slag een aarm um hum hèen. 'Vertel mij ies, wat is der gebeurd?' 
 Rob vertelt met horten en steuten wat der onderweg naor school gebeurd is en dan vertelt e ok dat dizze twee wichter hum al pest en oetscheldt vanaof het begun van het schooljaor en aal zo, dat gieneen het heurt of zöt. Hij har het al een paor keer an meester vertèeld, maor die har der wat om laacht en zèegd, dat e dan maor wat beter van zich aof mus bieten. 
 As mam dat heurt, begunt ze wat ropperig in de hoed te worden. 
 'Dat is toch verdorie gien praot geliek,' moppert ze wat in heur zölf, 'ik har van meester aans verwaacht! Zuks moej toch anpakken en oplössen?' Mam begrep nou ok ineens waorom Rob ‘s mörgens zien berre niet oet wil.
 'Waorom hej je pap en mij dit niet eerder vertèeld? vrag ze as ze Rob zien traonen met heur buusdook dreugt.
 'Ik heb 't wel an pap zèegd, maor die zee, dat ik mij niet an mus stellen en mij as een boerenkerel  mus gedraogen. Ik mus niet zo benauwd wezen en toch wel twee wichter an kunnen, dat zee e.'
 Mam kreg de wangen aal rooier nou ze luustert naor Rob zien verhaol. As die oetpraot is en nog wat naosnukt, slag ze heur aarms stief om hum hèen.
 'Niet meer reren, mien jong. Blief jij vandaog maor lekker thoes. Gao eerst maor ies wat schoon good antrekken en dan gaot wij dommiet saomen koffie drinken. Ik gao nog even naor 't dörp in. As jij klaor bint, bin ik der ok wel weer.' 
 Rob geit naor boven en mam bessemt naor heur fiets op de deel. Ze schupt de stander omhoog en redt dan met een flinke vaort op de ket het dörp in, onderweg haardop foeternd: ‘Wat dèenkt ze wel!’  
 Een uurtie laoter zit ze met 'n beiden an de koffie. Mam hef wat lekkere koken metnomen van de bakker in 't dörp. Ze geniet in stilte van de eerste happies, dan zèeg ze tegen Rob: 'Moej luustern, Rob, vandaog muj thoesblieven, maor mörgen gaoj gewoon weer naor school. Je kunt je leven niet laoten verpesten deur twee van zukke rötwichter, oké? Enne, ik dèenk haost, dat 't pesten wel aoflopen zal wezen!' Hij pruttelt nog wat tegen, maor mam is niet op aander gedaachten te brengen. Ze blef derbij; mörgen weer naor school! 
 De volgende dag stapt Rob met dezölfde tegenzin as de dag derveur op zien fiets. Pap hef die guster daolijk weer klaormaokt en mam hef de modder deraof haold. 
 Hij kek nog veul meer om zich hèen as aans, maor komp dizze keer zunder kleerscheuren op school an. As e de fiets in 't fietsenhok wil zetten, steit de tweeling van Jansen daor ok net. Hij zucht en waacht gelaoten op weer neie pesterijen, maor die blieft oet. Rob kek vrömd op. De wichter haost zich allebei het fietsenhok oet. As Rob naor de  fietsen van de wichter kek, zöt e dat bij de een de pakkiesdraoger met een touwgie an 't zaodel vaastknupt is en bij de aander het veur- en aachterlicht met ducttape vaastplakt zit. Boetendat zit beide fietsen onder de modder. Hij kek eerst even om hum hèen veurdat e met een grijns van oor tot oor het schoolplein opstapt.   

Henderkien, december 2021