Natuurbad Nörg

As ik een aole foto van oons natuurbad bekiek, dan bin ’k maor zo meer dan vieftig jaor weerom in de tied.

     Dan dèenk ik an dat duustere waoter, vaok kaold, an het zaand op de bodem met hier en daor een schaarpe steen, sums dooie vissies an ’t oppervlak of kikkers. Der was een kleine box in het ondeepe, een steiger tussen het ondeepe en deepe bad en heulemaol achteran in het deepe stunden twee duukplaanken. Daoraachter was in de bossies een klein watervallegie wat veur een heuleboel kinder ok aantrekkingskracht har.

     Dan dèenk ik met gemengde geveulens an de zwemlessen van de badmeesters Teun Jansen en Herman van Wering of badjuf Femmie Postma. Nao schooltied en sums ok nog veur schooltied. Met mooi weer was ’t netuurlijk niet zo slim, maor as ’t regende of hartstikke kaold was, was het bibbern zogauw je ’t badhokkie oetkwam en dan mus je nog dat kaolde, onverwaarmde waoter in, bbrrr. De lessen begonnen eerst op een wit baankie op ’t dreuge om de zwembeweging te leren en daornao gung je met een plaankie en een ieskaolde metaolen bus op de rug het waoter in. Zo leerden wij zwemmen. En as ’t nog niet heulemaol lukte en je zowat verzoop, dan wör je even optaokeld an de haok van de badmeester. Ik heb allent diploma A. Badmeester Jansen hef wel probeerd om mij veur diploma B het duken te leren, maor dat is nooit een succes worden. Pap zee, en hij gebruukte daor een echt Drèents/Grunningse (teminnen, dat dèenk ik) oetdrukking bij: ‘Wat schit mij zu’n diploma nou, je kunt zwemmen en verzoept niet zomaor meer! Daor geit ’t om!’  

     Dan dèenk ik met veul plezeer, en wat heimwee naor die onbezörgde tied, an aal die vrije zummerdaogen die wij daor deurbraachten.  Met een fles ranja diej metkregen hadden van hoes en een kwattie, om wat te lekkers te kopen bij de kiosk, vernuverden wij oons daor heule daogen met zwemmen, stoeien in het waoter en liggen te bakken op het gele zaand. Intied luusterden wij naor meziek oet een aole transistorradio die één metnomen har. Twee nummers heuren daor veur mij nog altied bij; In the summertime van Mungo Jerry en Un canto a Galicia van Julio Iglesias. As ik die nou heur op de radio, lig ik in gedaachten weer met de ogen dicht op mien grote handdook in de hete zun.

     Dan dèenk ik dat het toch hartstikke mooi was daw met zu’n grote groep waren. Kinder die naor de legere school in Nörg gungen, maor ok kinder die naor de scholen in Een, Westervèel en Langel gungen. Allemaol saomen lol in dat aolde natuurbad van oons!
Mooie tieden! Mooie herinneringen!