Nostalgie, een zaoterdag in 1967

Nog dik onder mien broengeroete wollen dekens, maokt van èechte schaopenwol, wor ik langzaom wakker.

Deur het openstaonde raompie komp de geur van pasbakken stoet van de bakkerij van de overkaant. Mmmm, dat ruukt toch zo lekker. Je zult der trek van kriegen. Maor toch haolt de geur mij nog niet over om mien hollegie te verlaoten. Het lig der nog zo lekker waarm!

Het is nog stil op straot. Der riedt nog niet veul auto's, maor ik heur wel dat oma in boeten al an 't hemmeln is. Ik heur de bessem driftig over de tegels gaon. Het is hemmeltied! 
 Oma zal wel weer foetern op al dat blad dat van de bomen op de brink over de straot tegen oons hek an waait is. Ik heur heur klompen onder mien raom laangsgaon. Ik weet, nou brèengt ze een körf vol blad naor de klompenoven aachter 't hoes. Mien opa is klompenmaoker en wij hebt aachter ’t hoes een oven staon, waor pasgemaokte klompen een poos in moet staon te dreugen en daor wordt van alles in verbraand. 

Onder mij heur ik deur de holten vloor het geroezemoes van veul manlu in oonze scheersalon. Op zaoterdag is 't altied drok met scheerklanten. Dat is altied heul gezellig. De manlu zit der vaok laang met mekaor te praoten! Daor moet ik dommiet nog even hèen, kieken of ik nog en rollegie drop krieg van een van de mannen, want dat gebeurt vaok. Een rollegie drop van tien cent oet oonze eigen winkel!

As ik eindelijk oet mien waarme nussie stap, loop ik, naodat ik mij wat waarms antrokken heb, naor de zolder boven ’t klomphok. Halverwege zit een dikke steunbalk. Daor mag ik niet overhèen, want aachter de balk bint de plaanken niet heulemaol betrouwbaor. Daor staot staopels klompen in alle maoten, netties op een rij te waachten tot ze verkòocht wordt. Oma neumt dit de beun! Ik hang haalf over de balk, zodat ik deur een gat in een van de plaanken naor beneden kieken kan. Ha, oom Albert is al an ’t vegen in ‘t klomphok! Ik ruuk het ok, de geur van frisse spaonen en fris zaogsel. Ik weet, ok dat geit allemaol in de klompenoven aachter ’t hoes.

Al die geuren, die geluden en de bedrievigheid zèeg mij maor een ding: het is zaoterdag vandaog!

Ik gao zingend naor beneden. Daor is de taofel nog niet aofruumd. Opa, oma, oom Albert en pap en mam hebt wel al eten, maor wij, mien grote zus, mien zussie en ik bint vandaog wat laoter. Dat kan op zu'n vrije dag!

Vanmörgen moet mien zussie en ik oons nog even zölf vermaoken, maor vanmiddag nao ’t eten, as het zwilkie van taofel haold is en het mooie rooie pluche kleed derop lig én oom Albert zich omtrokken hef in zien gooie good, dan … dan gaot wij met hom spellegies doon. Mèens, aarger je niet, het vlooienspel, mikado of kaorten. En wat veur spellegie wij ok met hom doot, hij verlös het altied van oons. De mooiste zaoterdag die der is!