De boerderij, die woont in mij Twentig jaor laoter

De boerderij, die woont in mij
 Twentig jaor laoter
 
Verscholen aachter een wal van takken,
 hoge bomen en bluiende vlier,
 daor steit een grote boerderij.
 Het is niet mien eigen thoes,
 maor toch herken ik alles hier.

De boerderij is niet veraanderd,
de roeten bint ok nou niet schoon.
Daor wor ik slim bliede van, want
 vroger he'k ze eenmaol wassen,
 maor schoon was niet gewoon.

In het hoes hangt nog dezölfde geur.  
 Ik snoef het op en ruuk het drekt,
 het is de geur van leefde en geluk,
 die deep in mij geveulens van
 waarmte, gebörgenheid opwekt.

Daor onder 't reeten dak en
 aachter de ongewassen roeten,
 daor was mien tweede thoes.
 Mien geluk von ik daor binnen,
 verdreet en zörgen bleven boeten.

Ik woonde niet
 daor in die boerderij,
 maor dat aole, reetgedekte hoes
 von sinds mien tienertied
 een waarm onderdak in mij.