Het klomphok van mien opa

Mien opa kwam oet een klompenmaokersfemilie. Alle veer breurs maokten klompen. Johannes in Tynaorl, Hendrik en Roel in Zeijen en opa Roelof in Nörg. Zie hadden alle veer een aander kleurtie vaarf en een aander bloompie der op. Een soort van hoesmaark was dat. Alle jaoren gungen ze met mekaor naor Brabant, naor de klompenbeurs. Alle veer hadden ze de blauwe kiel en de stuutsiekoren boks umwisseld veur het zundagse dreedelig pak en allemaol hadden ze een hood op. Keurig nette manluu op reis. Op de beurs wörden de klompen keurd en ze kwamen vaok met een pries en een oorkonde weer naor hoes. Die oorkonde kwam dan in 't klomphok te hangen. Daor waren ze biezunder wies op! 
Het klomphok was opa zien waarkplaots. Daor zat e alle daogen in alle rust te warken, teminsten as e niet an 't knippen was, want hij was ok nog kapper. Toen ik klein was, was ik vaok bij opa in 't klomphok te vinden. Ik mug naargens an kommen, allén op een stobbe zitten te kieken. Maor je weet wel wat der gebeurt ….. aal wat niet mag, dat moej toch stiekem een keer doon. En zo kwam ik, doe ik een jaor of veer was, op een keer op een zaoterdagnaomiddag in het klomphok en dee een kleine ronde. De meeste mesienes deden niks as der gien stroom was, allén de bekapmesien wol nog draaien. Dizze mesien har een waarkblad met daorachter stief der tegenan een ronddraaiend blad met veer messen, die er net zo oetzagen as een keesschaof.  Ze waren allén wel veul schaarper. Veur elk mes zat een klein beetie ruumte, waor net een klein vingerie in paste, en zo kun ie ’t blad mooi an ’t draaien kriegen. En dat was precies wat ik dee. Ik trok allén mien vingerie niet rap genog weerom en zo verloor ik op die zaoterdagnaomiddag de naogel van mien wiesvinger. Ja, en dan moej de zunde bekennen, want daor kuj niet stiekem over doon. Der leup een mooi spoor blood deur ’t klomphok en de dokter mus der an te pas kommen. De naogel is weer angruit, maor opa stopte daornao altied een klein blokkie holt in het rad, zodat zuks niet weer kon gebeuren. Op zich was dat niet neudig, want ik har mien lessie ok zo wel leerd.
Maor ik bleef wel bij opa kommen as e an ’t waark was. Hij zat meestieds vlakbij de kachel te waarken. Het was der lekker waarm, het reuk der zo heul lekker naor fris zaogsel. Ik zat vaok met neie spaonen in mien haand te frommeln as opa verhaolen vertelde over vroger. Ik mug daor graog bij hom zitten en naor zien verhaolen luustern. Maor opa wör aolder en doe e al zowat tachtig was, kwam 't lèeste paor van zien haanden. Het klomphok wör anveegd, de kachel bleef oet en het was der leeg. Zo bleef het een toerlang tot de mesienes van opa ophaold wörden deur manluu van het klompenmuseum in Eel. Doe was het hok pas echt leeg.
Ik wör donateur van het museum en nou krieg ik alle jaoren een kaortie waor ik met twee personen een keer kan kommen kieken naor weer een neie tentoonstelling. Daor gao ik meestieds hèen en dan nim ik elke keer een aander met. Ik bekiek de neie expositie, luuster naor het verhaoltie van de veurzitter van de stichting, maor daornao moet ik ok altied even naor de mesien van mien opa. Dan striek ik der met mien haand overhèen en bin ik in gedaachten weerom in het klomphok en zee ik mien opa weer naost de kachel zitten, een nat sjekkie in de mond, een klomp op schoot, waarktuug in de haand, rustig an 't waark. Maor der mist wat, ik ruuk gien fris zaogsel! Daorveur gao ik in mien vekaansie as 't kan naor een klompenmaoker. Dan kiek ik daor wat rond, zeen of dizze man dezölfde mesienes hef, ik vertel vaok over mien opa en zien breurs, ik koop een paor kleine klompies en dan moet ik toch echt met mien haanden deur het zaogsel. Even vulen, even ruken en een klein haandtievol in de buus met. Dan bin ik echt weer terug in het klomphok van mien opa!