Stoer jonkie

Stoer jonkie                                                                                                                                 

Jens lop an de haand van zien held over ’t schoolplein. Hij is bliede dat zien pap hum naor school brengen kan, want die is soldaot en regelmaotig lang van hoes. Volgende week geit e weer veur een paor maond naor Roemenië. Dan moet mam Jens weer brengen. 
Maor vandaog is ’t feest! Jens is veer jaor worden, hij mag naor school én zien pap brengt hum hèen! Zien kleine haand lig stevig in pap zien grote waarme haand en hij kek glundernd om zich hèen. Ziej oons wel? Ziej allemaol mien stoere pap wel? 
De grote, stevige kerel met zien gladschoren heufd met naost hum een mini-oetvoering, maor dan met een dikke bos blonde krullen, stapt allebei in een paor zwaarte veterboots naor de ingang van de school. Allebei hebt ze een greune camouflagebroek an met daorbij een legergreun T-shirt en een zwaart bomberjack. Jens hef de kleren guster al veur zien verjaordag kregen. En waor aander kinder een rugtas hebt met dino’s of Spiderman, Frozen of eenhoorns, wol Jens per se een legerrugtas, want pap har ja ok zu’n tas. 
In de klas waacht juf heur al op. Ze het ze welkom  en vertèelt waor Jens zien jas en tas ophangen kan. Intied hij zien spul ophangen hef, hef pap de traktaotie op de taofel van juf zet. Jens wet dat pap dan weer naor hoes moet, naor mam en zien kleine zussie Noortje. Ze geeft mekaor een high five en een knuffel. Jens snukt een keer as de deur aachter hum dicht geit. 
‘Kom’, zèeg juf, ‘we gaan papa even uitzwaaien voor het raam.’ Ze pakt zien haand en lop met hum naor het raom. Daor komp pap net naor boeten. Die blef even staon zwaaien veur e wieder lop. Jens zien haandtie geit haalf omhoog en hij wil wel stoer wezen, maor der lop toch nog één traon over zien wang. Hij wref hum gauw weg veur juf het zöt. Die hef het netuurlijk allaang in de gaoten en leidt hum aof deur hum te laoten zeen waor zien stooltie steit. 
‘Hier mag jij straks zitten, is dat geen mooi plekje?’ Zo vlakbij het raom en vlak bij juf vindt Jens het zeker een mooi plekkie. Ondertussen komt alle kinder de klas in en zo begunt zien eerste echte schooldag.
Nao een paor daogen is Jens heulemaol wèend en kan e ’s mörgens haost niet waachten om hèen te gaon. Zolaang pap nog thoes is, brengt die hum hèen. Maor dan komp de zaoterdag dat die vertrekken moet. Opa en oma komt die dag op Jens en Noortje passen en mam brengt pap vort. 
‘Nou Jens, zuj good je bèest doon op school en leef wezen veur je mam en Noortje?’ Tuurlijk döt e dat. Dat döt e toch altied? Nao heul veul knuffels en een haol deur zien krullen, stapt pap bij mam in de auto. Saomen met opa en oma en Noortje zwaait e net zolaang tot ze de auto niet meer zeen. Dan kröp e even stief tegen oma an. Zo kan e zunder dat een aander dat zöt zien traonen an heur jurk dreugen. Hij wil niet schreien, hij wil allén maor stoer wezen. Net as pap, die schreit ok niet as e weggeit… dèenkt e.
Opa en oma perbeert hum wat op te vrolijken met wat grappies, een glassie ranja met een kookie. Daornao geit opa de tuun in. Hij wil het gras maaien veur ze weer naor hoes gaot. Oma haolt Noortje oet de box om heur een flessie te geven. 
‘Oma, ik gao even boven speulen heur.’ zèeg Jens as e al haalf in de gang steit. Oma begrep dat heur kleine man even allén wezen wil.
Noortje begunt wat te jengeln, naodat ze de fles leegdronken hef. Oma gef heur gauw een schone luier. ‘Ik breng joe naor boven. Dan kuj lekker in je eigen nussie slaopen.’ As ze boven komp vindt ze ’t daor aordig stil en naodat ze Noortje instopt hef, wil ze even bij Jens kieken. Maor hij is niet in zien kaomer. Oma heurt wel wat lewaai oet de badkaomer kommen. As ze Jens daor zöt, schrikt ze verschrikkelijk.
‘Wat hej nou omhaands!?’ vrag oma veraldereerd. ‘Wat hej nou toch daon, mien jonkie?’ Het jonkie kek heur met betraonde ogen an. 
‘Ik wil zo geern heulemaol op pap lieken maor dat lukt niet, oma. Woj mij wel helpen?’ Oma kek ies naor zie koppie. Och, och, der zit hier en daor nog een mooie krul, maor ’t lek net een haalfplukte kip. Oma bedèenkt zich niet en pakt de tondeuse. Die lèeste paor krullen moet der dan ok maor an geleuven. Het is maor even en dan hef Jens net zu'n koppie as zien pap. Oma zöt ho bliede Jens in de spegel keke en zucht ies deep. Ze dèenkt: mien klein jonkie, veer jaor, zo stoer! Maor ik moet dit dommiet an zien mam vertellen en oh man, ik bin ja heulemaol niet zo stoer!